انا ......لا ابالى

لا ابالى ولن ابالى ولم ابالى وملعون ابو اللى يبالى فى البلد دى ....
كلام بيدور ف عقلى و بيخلينى احس بتانيب ضمير لانى بس لا ابالى لكنى لا البث حتى اعود وابالى
اكثر من اى مبالاة حصلت لى ف اى وقت فات فى حياتى اللا مبالاوية فى الاصل
وارجع واسال نفسى هو انا عندما تنتابنى حالات المبالاة ابالى فعلا ام اتظاهر بالمبالاة فقط لاشعر بقيمتى فى المبالاة باى شىء حتى لو كان يودى فى ستين داهية

اشعر الان ان كل شىء بلا قيمة وبلا هدف اساسى للحياة
عارف احساس اما ماتحسش باى حاجة وتكون كل مشكلتك النفسية انك مش عارف تحس
مش تشعر لا تحس
قليلة اوى هى اللحظات اللى بحس فيها بنفسى و الحاجة اللى بعملها
لان قمة الشعور الذاتى النفسى بالحياة يكمن فى احساسك الحقيقى بكل حاجة بتعملها مهما كانت صغيرة
وتافهة ومحدش غيرك بياخد بالة منها من اول بق القهوة المحوج لايد والدتك اللى بتبوسها وانت مكسوف
لاغنية لفيروز بتحب تسمعها قبل ما تنام لنفس سيجارة بقى عندك زى نفس الاوكسجين
الحياة نفسها بقت عادى مش ذلك الشىء الخرافى الغريب اللى بتعيشه وانت مش واخد بالك

وفى خضم تلك المعمعة الفكرية اللى انا تهت فيها وانا سرحانة
افتكرت انى ناسية شوكلاتاية بالبندق ف التلاجة ف قمت وانا فرحانة عشان اسرقها
من نفسى واكلها وانا كلى سعادة لانى اخيرا لقيت حاجة اعملها و انا بحس مش بمثل
او لعل وعسى اكون بمثل .......